ربیع بن انس بکری بصریربیع بن انس بکری بصری، سپس خراسانی، راوی و مفسر بوده و از سوی شیعه و اهل سنت توثیق شده است. ۱ - معرفی اجمالیربیع از ستم حجاج بن یوسف ثقفی که به دنبال او بود به خراسان گریخت در دوران خلافت منصور دوانیقی به سال ۱۳۹ یا ۱۴۰ وفات یافت. او تفسیری دارد که بیشتر آن را از ابوالعالیه (متوفای ۹۰) گرفته است. قسمت عمده این تفسیر در «تفسیر طبری» وارد شده و دیگران نیز از آن گرفته‌اند. ثعلبی در تفسیر خود «الکشف و البیان» از این تفسیر به عنوان تفسیر «ابوالعالیه» نقل می‌کند. [۱]
سزگین، فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۱، ص۱۹۳.
شیخ ابوجعفر طوسی در تفسیر «تبیان» و ابوعلی طبرسی در «مجمع البیان» روایات فراوانی از آن نقل می‌کنند. ربیع از انس بن مالک، ابوالعالیه، حسن بصری، صفوان بن محرز و دیگر بزرگان روایت می‌کند. از ام‌سلمه نیز به صورت مرسل روایت کرده است. از جمله کسانی که از او روایت می‌کنند، اعمش است. ۲ - توثیق ربیعرجالیون عامه با آنکه ربیع را در تشیع افراطی دانسته‌اند، وی را توثیق کرده‌اند. عجلی می‌گوید: او صدوق است. نسائی می‌گوید: باکی در او نیست. ابن حبّان او را در زمره «ثقات» شمرده است. شمس‌الدین محمد بن علی داوودی، ربیع بن انس را راوی تفسیر ابوالعالیه می‌داند. [۵]
محمد بن علی، داوودی، طبقات المفسرین، ج۱، ص۱۷۳ در شرح حال ابوالعالیه، شماره ۱۷۰.
شمس‌الدین ذهبی می‌گوید: در کتاب‌های سنن چهارگانه، احادیث او را آورده‌اند. ۳ - پانویس
۴ - منبعمعرفت، محمدهادی، تفسیر و مفسران، ج۱، ص۳۷۴. رده‌های این صفحه : مقالات تفسیر و مفسران
|